Citation

Babaei K, Osuli B, Ebadi Z, Jadid KSS. Iran. J. Forensic Med. 2020; 26(1).

Copyright

(Copyright © 2020, Legal Medicine Organization Islamic Republic of Iran)

DOI

unavailable

PMID

unavailable

Abstract

Objectives: Facing childhood trauma can have significant psychological and neuropsychological effects on the individual and provide the basis for many psychological disorders. When faced with a problem associated with childhood memories, they choose ineffective coping strategies such as suicide, which has many unfortunate consequences. Childhood was done.

Materials and Methods: The present study is a descriptive correlational study. In this study, 100 women were selected by purposive sampling from those referred to the social emergency with the problem of spousal abuse in 1399-1398. Childhood Trauma Questionnaire ( CTQ ), Revised Suicide Scale ( SBQ-R ) and Beck Suicide Tendency Scale (BSSI ) was used as a research tool. Data were analyzed by Pearson correlation coefficient and multiple regression.

Results: The results showed that there was a positive and significant relationship between suicidal behaviors and childhood trauma [emotional, sexual, physical and emotional neglect] (p = 0.001 ). The role of childhood trauma in predicting suicidal behaviors was also confirmed.

Conclusion: It seems that women who have experienced childhood trauma are more likely to choose suicidal behaviors when faced with life problems, especially spousal

Language: fa

Vernacular Abstract

اهداف: مواجهه با ترومای دوران کودکی می‌تواند آثار روان‌شناختی و عصب‌شناختی قابل‌توجهی بر فرد داشته باشد و زمینه بروز بسیاری از اختلال‌های روان‌شناختی را فراهم سازد. به هنگام مواجه با مشکلی با تداعی خاطرات دوران کودکی مواجه شده و راهبردهای مقابله‌ای ناموثری همچون خودکشی انتخاب می‌کنند که پیامدهای ناگوار زیادی برجای می‌گذارد بر همین اساس پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه افکار و رفتارهای خودکشی در بین زنان قربانی با تأکید بر نقش مواجهه با ترومای دوران کودکی انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. در این پژوهش تعداد 100 زن به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند از بین مراجعه‌کنندگان به اورژانس اجتماعی با مشکل همسر آزاری در سال 98-1399 انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های ترومای دوران کودکی (CTQ)، مقیاس تجدیدنظر شده خودکشی (SBQ-R) و گرایش به خودکشی بک (BSSI) به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده­ها پس از استخراج با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین رفتارهای خودکشی با ترومای دوران کودکی [سوءاستفاده هیجانی، جنسی، جسمی و غفلت هیجانی] رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد (001/0 = p). همچنین نقش ترومای دوران کودکی در پیش‌بینی رفتارهای خودکشی تأیید گردید. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد زنانی که در دوران کودکی تروما تجربه کرده‌اند به‌احتمال بیشتری به هنگام مواجه با مشکلات زندگی خصوصاً همسر آزاری رفتارهای خودکشی را انتخاب می‌کنند و مستعد افسردگی، اضطراب و استرس می‌باشند.

Language: fa

Keywords

Suicide; domestic violence; Childhood Trauma; Social Emergency